Asymmetric Digital Subscriber Line, ook bekend als Asymmetric Digital Subscriber Loop is een standaard voor een digitale technologie die snelle datacommunicatie over een telefoonlijn van koperdraad toelaat. Daar de doorvoersnelheid voor gegevens bij de ADSL-technologie tientallen malen hoger ligt dan met een conventioneel analoog modem noemen we dit ook wel een breedbandtechnologie. ADSL maakt het mogelijk een breedbandverbinding tot stand te brengen tussen twee telefoonaansluitingen via het bestaande PSTN-telefonienetwerk (POTS of ISDN). Met ADSL is de snelheid waarmee een internetgebruiker gegevens kan ontvangen (downstream) hoger dan de snelheid waarmee diezelfde gebruiker gegevens kan versturen (upstream). Dit is dan ook de reden van het woord Asymmetrisch in de afkorting ADSL. Wie gegevens met dezelfde snelheid wil kunnen versturen en ontvangen moet de SDSL-technologie gebruiken. ADSL2 en ADSL2+ zijn de snellere varianten van de 'gewone' ADSL-verbinding.

Is een open standaard voor draadloze verbindingen tussen apparaten op korte afstand. Dankzij bluetooth kunnen bijvoorbeeld adresgegevens tussen mobiele telefoons worden uitgewisseld, kan snel vanaf een handheld computer worden geprint, of kan een mobiele telefoon worden uitgerust met een draadloze headset. De techniek is ontwikkeld door het Zweedse Ericsson.

Is een systeem voor communicatie tussen twee of meer computers. De communicatie verloopt via netwerkkabels of via een draadloos netwerk. In de netwerktopologie worden fysieke en logische topologieën onderscheiden. Men spreekt van een LAN in het geval van lokale plaatsgebonden bekabeling waarop computers binnen één gebouw aangesloten worden en een WAN wanneer er sprake is van verbindingen over grotere afstanden.

Is een computer- of telefoonnetwerk waarbij de aangesloten apparaten niet via fysieke kabels communiceren maar via elektromagnetische straling, zoals radiosignalen en licht. Enkele voorbeelden zijn IrDA, Bluetooth, Wi-Fi, GPRS/EDGE, UMTS/HSDPA, HSDPA+/4G.

Digital Subscriber Line is een digitale datacommunicatietechniek die een relatief hoge datasnelheid mogelijk maakt over een twisted-pair-koperdraadverbinding. In het algemeen wordt voor deze verbinding een normale telefoonkabel gebruikt, die van de telefoon(wijk)centrale naar de gebruiker loopt.

Is een verzameling van standaarden voor draadloze netwerken, ontwikkeld door groep 11 van het IEEE LAN/MAN standaarden comité (IEEE 802) zie ook (https://nl.wikipedia.org/wiki/IEEE_802.11).

IEEE 802.11ax is a type of WLAN in the IEEE 802.11 set of types of WLANs. It is designed to improve overall spectral efficiency, especially in dense deployment scenarios. It is still in an early stage of development, but is predicted to have a top speed of around 10 Gb/s. IEEE 802.11ax is designed to operate in the already existing 2.4 GHz and 5 GHz spectrums. In addition to utilizing MIMO and MU-MIMO, the new amendment introduces OFDMA to improve overall spectral efficiency, and higher order 1024 QAM modulation support for increased throughput. Though the nominal data rate is just 37 % higher than IEEE 802.11ac, the new amendment is expected to achieve a 4 × increase to user throughput—due to more efficient spectrum utilization.

Standaard die is vastgesteld door de Infrared Data Association. Infrarode verbinding die bekend is van de afstandsbediening van de TV.

Onregelmatigheid in de tijdbasis van een digitaal signaal, of het storende signaal dat hierdoor wordt veroorzaakt. In de geluidstechniek is jitter een oorzaak van kwaliteitsverlies bij opnemen of weergeven van een digitaal verwerkt geluid. Met name bij IP-telefonie is het van uitzonderlijk belang voor een goede geluidskwaliteit dat de IP pakketten zo snel mogelijk op de bestemming afgeleverd worden.

Een vertraging in de dataoverdracht over een datacommunicatienetwerk. Er is in vrijwel elk digitaal netwerk sprake van vertraging, er wordt dan gesproken over high latency (hoge latentie) of "ping" (hoewel de laatste uitdrukking eigenlijk niet correct is voor dit verschijnsel), deze vertraging is onder normale omstandigheden vrijwel niet merkbaar. Komt het echter voor dat er door een fluctuering in het netwerk een grotere, merkbare, vertraging optreedt dan is er sprake van lag. Lags kunnen soms voorkomen bij chatten of bij het spelen van videospellen. Lag komt ook vaak voor als er meerdere downloads tegelijk gebeuren terwijl het videospel gespeeld wordt. Lags worden in computerspellen vaak als zeer vervelend ervaren omdat het net lijkt alsof de tijd een paar (soms cruciale) seconden overslaat en de speler hierdoor in het nadeel komt. In chatrooms kan dit soms leiden tot het verschijnen van een hele hoop berichten in één keer.

A wireless mesh network (WMN) is a communications network made up of radio nodes organized in a mesh topology. It is also a form of wireless ad hoc network. A mesh refers to rich interconnection among devices or nodes. Wireless mesh networks often consist of mesh clients, mesh routers and gateways. Mobility of nodes is less frequent. If nodes were to constantly or frequently move, the mesh will spend more time updating routes than delivering data. In a wireless mesh network, topology tends to be more static, so that routes computation can converge and delivery of data to their destinations can occur. Hence, this is a low-mobility centralized form of wireless ad hoc network. Also, because it sometimes relies on static nodes to act as gateways, it is not a truly all-wireless ad hoc network. The mesh clients are often laptops, cell phones and other wireless devices while the mesh routers forward traffic to and from the gateways which may, but need not, be connected to the Internet. The coverage area of the radio nodes working as a single network is sometimes called a mesh cloud. Access to this mesh cloud is dependent on the radio nodes working in harmony with each other to create a radio network. A mesh network is reliable and offers redundancy. When one node can no longer operate, the rest of the nodes can still communicate with each other, directly or through one or more intermediate nodes. Wireless mesh networks can self form and self heal. Wireless mesh networks work with different wireless technologies including 802.11, 802.15, 802.16, cellular technologies and need not be restricted to any one technology or protocol.

MiFi is een merknaam die een los (mobiel) apparaatje beschrijft om een lokaal wifi netwerk (hotspot of accesspoint) op te zetten waarbij de verbinding met het internet gemaakt wordt via gsm (umts, 3G of 4G). MiFi is een samenvoeging van 'mobile' en 'wifi'.Het apparaatje vaak ter grootte van een pakje sigaretten, heeft meestal een interne batterij of oplaadbare accu. Via een of meerdere verwisselbare simkaartjes worden de parameters voor de internetverbinding ingesteld. Veelal kunnen slechts een beperkt aantal gebruikers gelijktijdig gebruikmaken van de wifi verbinding.

MIMO, Meerdere In, Meerdere Uit of Multiple-Input Multiple-Output is een techniek om, met behulp van meerdere ontvangst- en zendantennes, data draadloos over te dragen. MIMO buit het fenomeen uit dat kanaalcapaciteit varieert van plaats tot plaats en over tijd om grotere kanaalcapaciteit te verkrijgen dan met het gebruik van één zend- en ontvangstantenne (SISO - Single-input Single-output). Met MIMO wordt in het algemeen gebruikt voor de techniek waarbij verschillende datastromen over de verschillende zend- en ontvangstantennes worden verzonden. MIMO wordt pas relatief recent in producten toegepast. De redenen hiervoor zijn de hoge complexiteit van de onderliggende berekeningen en het feit dat meerdere zend- en ontvangsttrappen nodig zijn.

Hoe meer apparaten verbinding maken met uw Wi-Fi-thuisnetwerk, hoe trager de verbinding. De meeste routers kunnen namelijk slechts communiceren met één apparaat tegelijk. Met deze single-user (SU-MIMO) routers moet elk apparaat op zijn beurt wachten voor het verzenden en ontvangen van gegevens van het internet, dus als een nieuw apparaat verbinding maakt, wordt de rij langer en moet er langer gewacht worden. Gelukkig is er een nieuwe technologiestandaard die deze wachttijd drastisch reduceert. Deze technologie wordt MU-MIMO genoemd. Multi-user, multiple-input, multiple-output technologie, beter bekend als MU-MIMO (de nieuwste generatie AC of AC Wave 2), laat een Wi-Fi-router communiceren met meerdere apparaten tegelijk. Hierdoor hoeven apparaten minder lang te wachten op een signaal en wordt uw netwerk veel sneller. Aangezien in een gemiddeld huishouden ten minste acht apparaten tegelijk vechten om een stukje bandbreedte, zal MU-MIMO de Wi-Fi-ervaring enorm verbeteren. In een Wi-Fi-thuisnetwerk komen frustraties vaak door haperende video's en steeds maar weer dat bufferen, maar met MU-MIMO profiteert iedereen die het Wi-Fi-netwerk gebruikt van verbeterde prestaties. Enkele voorbeelden: Zowel MU-MIMO- als SU-MIMO-apparaten werken sneller omdat alle apparaten in het netwerk minder lang hoeven te wachten op gegevens van de Wi-Fi-router. MU-MIMO-technologie vergroot de capaciteit en efficiëntie van uw router waardoor deze meer Wi-Fi-intensieve activiteiten als gamen en streamen aan kan.

Engels: Network Interface Card (NIC) Een netwerkkaart is een hardware-onderdeel in een computer, nodig om die computer deel te laten uitmaken van een computernetwerk. Soms is de netwerkkaart een aparte insteekkaart, maar tegenwoordig maakt de techniek meestal standaard deel uit van het moederbord van de computer (onboard) en is er geen sprake meer van een aparte netwerkkaart. Doorgaans wordt een netwerkkaart aangegeven met de afkorting NIC (Network Interface Card). Ook wordt vaak de naam 10/100-Ethernet of 10/100/1000-Ethernet gebruikt, waarbij de getallen op de snelheid in megabits per seconde slaan. Een 10/100-netwerkkaart is zowel geschikt voor netwerken met 10Mb/s en 100Mb/s. De meeste netwerkkaarten zijn full-duplex, dat betekent dat ze tegelijkertijd kunnen versturen en ontvangen. Netwerkkaarten worden gemaakt voor een bepaald netwerk, protocol of medium, hoewel sommige kaarten kunnen worden gebruikt voor meerdere netwerken. De meest gebruikte netwerkkaart is van het ethernet-type. De technologie die hierop wordt geïmplementeerd, beslaat de onderste twee lagen van het OSI-model.

Het OSI-model is een door ISO gestandaardiseerd referentiemodel voor datacommunicatiestandaarden, ter bevordering van de interoperabiliteit tussen heterogene netwerktopologieën. Het acronym OSI staat voor: Open Systems Interconnection. Het OSI-model onderkent zeven relevatie stadia (zowel fysiek als logisch). De bovenste laag (laag "7") van het model wordt de toepassingslaag genoemd. Binnen die laag hebben digitale gegevens de vorm van zogenaamde human-readable informatie, dat wil zeggen van voor de mens betekenisvolle tekst en getallen. De onderste laag van het model (laag "1") wordt de fysieke laag genoemd. Daar is slechts nog sprake van een (foto-)elektrisch signaal dat geschikt is voor transport over een IT-infrastructuur. Onderweg van laag 7 naar laag 1 worden de oorspronkelijke gegevens keer op keer opnieuw ingekapseld door, bij elke overgang tussen lagen, steeds nieuwe data toe te voegen. Deze datatoevoegingen zijn noodzakelijk voor drie hoofdzaken: de route over de infrastructuur, volgordelijkheid, en foutcorrectie. Er bevinden zich binnen het OSI-model geen lagen uitsluitend ten behoeve van beveiliging van de uitgewisselde gegevens door middel van bijvoorbeeld versleuteling, omdat beveiliging niet de essentie van het model is. Het staat fabrikanten van netwerkoplossingen vrij om op elke laag beveiligingsalgoritmen toe te voegen, maar de beschrijving van dergelijke algoritmen bevindt zich altijd buiten het OSI-model. De verschillende lagen van dit model zijn; 1. Physical Layer, 2. Data link Layer, 3. Network Layer, 4. Transport Layer, 5. Session Layer, 6. Presentation Layer, 7. Application Layer

Symmetric Digital Subscriber Line is een DSL-variant met datadebieten van 72 tot 2320 kbit/s. SDSL loopt over een paar koperdraden, met een maximum bereik van ongeveer 3 kilometer. Het grootste verschil tussen ADSL en SDSL is dat SDSL dezelfde bandbreedte heeft upstream en downstream (symmetrisch), terwijl ADSL altijd een lagere snelheid upstream heeft (asymmetrisch).

SSID staat voor Service Set Identifier. Het is een identificatiemethode die gebruikt wordt in de IEEE 802.11-norm, de norm voor wifi. SSID maakt het mogelijk om draadloze computernetwerken van elkaar te scheiden, door elk draadloos netwerk een aparte naam (SSID) te geven.

Is een telecommunicatiesysteem voor gesprekken tussen personen die zich buiten gehoorbereik van elkaar bevinden. Hiervoor hebben alle gesprekspartners een telefoontoestel nodig en moet tussen die toestellen een verbinding zijn. Die verbinding kan een directe draadverbinding zijn, bijvoorbeeld voor een eenvoudige huistelefoon, maar tegenwoordig zijn de meeste telefoontoestellen aangesloten op het wereldwijde netwerk van telefooncentrales en zijn veel verbindingen draadloos.

Tethering in draadloze communicatie is de mogelijkheid om een apparaat zonder internetverbinding (zoals desktop, notebook, laptop of tablet) aan te sluiten op een mobiel apparaat (zoals gsm of pda) met mobiel internet om zo toegang tot internet te verschaffen aan het apparaat zonder internetverbinding.

is een veel voorkomende tweeaderige kabel waarbij de aders rond elkaar zijn gewonden. De bedoeling is elektromagnetische interferentie ("overspraak") te vermijden. De werking van een getwist paar berust op het principe dat een dergelijke kabel in een (homogeen) elektromagnetisch stoorveld gemiddeld geen lusoppervlakte heeft en het stoorveld dus geen stoorspanning kan induceren. De inductiespanning die in één lus wordt opgewekt wordt tegengewerkt door die van de volgende halve winding, waar de aders precies andersom liggen. Ook wordt het signaal vaak differentieel verstuurd, zodat ook capacitieve storing geëlimineerd wordt. Het aantal windingen per meter maakt deel uit van de specificaties van een type kabel. Hoe groter het aantal windingen, hoe minder men last heeft van overspraak.

Very-high-bitrate Digital Subscriber Line is een opvolger van ADSL, waarbij een veel hogere download- en uploadsnelheid mogelijk is. Bij VDSL zijn snelheden tot in de praktijk 52 Mbps download en 5 Mbps upload mogelijk terwijl bij ADSL2+ dat begrensd is tot 20 Mbps down en 1 Mbps up. Het grootste nadeel van VDSL is dat de afstand tussen aansluiting en centrale maximaal 2100 meter mag zijn, terwijl dit bij ADSL meerdere kilometers kan zijn. Om dit probleem op te lossen wordt er een aansluiting met glasvezel naar de wijkverdeler gerealiseerd, waar een VDSL-centrale wordt geplaatst, hetzij door te graven, hetzij door bestaande glasvezels te activeren. Zo wordt de afstand die het signaal over koperkabel moet afleggen aanmerkelijk korter, gemiddeld 400-800 meter.

Very High Speed Digital Subscriber Line 2 is in de telecommunicatie een technologie die gebruik maakt van het bestaande kopernetwerk, dat oorspronkelijk bedoeld was voor POTS-doeleinden. Het kan uitgerold worden vanuit een centrale of vanuit een wijkkast die dicht bij een woonwijk staat.VDSL2 is de nieuwste en meest geavanceerde standaard van de DSL-breedbanddiensten. Het is ontworpen om de volledige ontplooiing van Triple Play-diensten te ondersteunen zoals spraak, data en hdtv. VDSL2 raakt zeer snel verzadigd van het theoretische maximum van 250 Mbit/s bij de 'bron' tot 100 Mbit/s op 0,5 km en 50 Mbit/s op 1 km, maar raakt veel trager verzadigd vanaf daar en is dan nog steeds veel sneller dan VDSL. Beginnend vanaf 1,6 km is de prestatie gelijk aan die van ADSL2+. Doordat VDSL2 zowel vanuit de centrale als vanuit straatkasten verspreid wordt naar de eindgebruiker, wordt de theoretische maximumsnelheid in de praktijk beter benaderd dan bij ADSL en ADSL2.

Bij IP-telefonie, Voice over IP of VoIP wordt het internet of een ander IP-netwerk gebruikt om spraak te transporteren. Hierdoor wordt telefonie mogelijk op datanetwerken en ontstaat de mogelijkheid om de voorheen traditioneel gescheiden werelden van spraak en data samen te voegen. Hierdoor is nog slechts één infrastructuur nodig en kunnen bovendien nieuwe producten en diensten worden ontwikkeld. Het werken met op VoIP gebaseerde telefooncentrales is binnen bedrijven inmiddels gemeengoed geworden. De term “VoIP” wordt vaak verkeerd gebruikt om naar de eigenlijke overdracht van geluid te wijzen in plaats van naar het protocol ervan.

Voice over Wi-Fi. Betreft het gebruik van VoIP over een Draadloos (Wi-Fi) netwerk.

Wireless Access Point (draadloos toegangspunt) is een apparaat dat het wificlients mogelijk maakt om verbinding te maken met een draadloos netwerk volgens één van de wifistandaarden (IEEE 802.11). Bij publiek toegankelijke wifinetwerken geeft de WAP toegang tot internet nadat de persoon is geautoriseerd bij het netwerk. In geval van private draadloze netwerken geeft de WAP-toegang aan zowel lokale netwerkresources (fileserver, printers et cetera) als via een router ook tot internet.

“Wired Equivalent Privacy”, of WEP is een door de IEEE 802.11 gespecificeerde methode om berichten die via een draadloze verbinding (wifi) worden verstuurd te versleutelen en maakt gebruik van de RC4-encryptie van RSA Security. De versleuteling vindt plaats tussen de twee NICs; de versleuteling geldt dus alleen voor zover de data "in de lucht hangen". Nadat de data ontvangen zijn, zijn ze niet meer gecodeerd. Om gebruik te maken van WEP moeten de participerende NICs WEP aanzetten en een gelijke sleutel ingevoerd krijgen.

De naam staat, in tegenstelling tot wat velen denken, niet voor Wireless Fidelity. Het is een certificatielabel voor producten voor draadloze netwerken die werken volgens de internationale standaard IEEE 802.11. De eisen van dit label worden vastgelegd door de Wi-Fi Alliance.

Dit is wat er op de website van Wi-Fi Alliance wordt verteld: Wi-Fi Alliance® is the worldwide network of companies that brings you Wi-Fi®. From the moment we coined the term “Wi-Fi” to today, Wi-Fi Alliance has worked diligently to make Wi-Fi one of the world’s most valued and widely used technologies. Hundreds of companies from multiple industries collaborate within Wi-Fi Alliance to drive the interoperability, adoption, and evolution of Wi-Fi globally. Wi-Fi Alliance defines innovative, standards-based Wi-Fi technologies and programs, certifies products that meet quality, performance, security, and capability standards, provides industry thought leadership, and advocates globally for fair spectrum rules.

The Wireless Gigabit Alliance (WiGig) was a trade association that developed and promoted the adoption of multi-gigabit per second speed wireless communications technology operating over the unlicensed 60 GHz frequency band. The alliance was subsumed by the Wi-Fi Alliance in March 2013. The WiGig specification allows devices to communicate without wires at multi-gigabit speeds. It enables high performance wireless data, display and audio applications that supplement the capabilities of previous wireless LAN devices. WiGig tri-band enabled devices, which operate in the 2.4, 5 and 60 GHz bands, deliver data transfer rates up to 7 Gbit/s, about as fast as an 8-band 802.11ac transmission, and more than 11 times faster than the highest 802.11n rate, while maintaining compatibility with existing Wi-Fi devices. The 60 GHz signal cannot typically penetrate walls but can propagate off reflections from walls, ceilings, floors and objects using beamforming built into the WiGig system. When roaming away from the main room, the protocol can switch to make use of the other lower bands at a much lower rate, both of which can propagate through walls.

Wi-Fi Protected Access (WPA) is een systeem om veilige draadloze netwerken (wifi) op te zetten dat is ontwikkeld nadat onderzoekers een aantal zwakke plekken in WEP (Wired Equivalent Privacy) hadden gevonden. WPA is gebaseerd op een deel van de 802.11i-standaard van IEEE en bedoeld als tussenoplossing voor de problemen met WEP terwijl de nieuwe draadloze veiligheidsstandaard (802.11i) werd ontwikkeld. Certificatie van producten met WPA is begonnen in april 2003; de volledige 802.11i werd geratificeerd in juni 2004. WPA is bedoeld om gebruikt te worden met een IEEE 802.1X-authenticatieserver die elke gebruiker verschillende sleutels geeft, maar kan ook gebruikt worden in de zogenaamde pre-sharedkeymode (PSK) waarbij de sleutel door de gebruiker zelf moet worden ingevoerd. WPA gebruikt RC4 met een 128 bits sleutel en een 48 bits initialisatievector (IV). WPA2, WPA-PSK, WPA2-PSK, TKIP en AES zijn aanvullingen c.q. verbeteringen op het WPA beveiligingssysteem.